Een dag voor in de boeken: de bruiloft van mijn zus

Zaterdag 27 mei was het zover. De dag waar we weken naartoe geleefd (en gewerkt) hadden. De dag dat mijn zus, Daniëlle, ging trouwen.

Ik was die nacht ervoor bij mijn zus bleven slapen. Of ze zenuwachtig was? Totaal niet. Ze had er, net als ik, vooral heel veel zin in. Maar hoe kan dat ook anders? Ze ging tenslotte trouwen met de liefde van haar leven.

Het was deze dag mooi weer. Sterker nog, het leek wel alsof we niet in Nederland waren, zo warm was het. Om half 8 ’s ochtends konden we al, in korte broek, buiten ontbijten. Met het geluid van fluitende vogels om ons heen, wisten we al zeker dat deze dag niet meer verkeerd kon gaan.

Om 8 uur stonden de kapster en Robin, vriendin en voor vandaag ook visagiste, voor de deur. Het haar en de make-up van Daan werd gedaan, evenals dat van mij en mijn moeder. Dit was een fijn begin van de dag. Echt even met de vrouwen onder elkaar lekker tutten. En mijn vader? Die kwam af en toe met een grijns op zijn gezicht even kijken hoe het ging.

Om kwart voor 11 stonden ineens de ouders en broer van Jeroen, de bruidegom, in de huiskamer. Dit was eigenlijk het eerste moment dat Daantje een beetje zenuwachtig begon te worden. Het idee dat Jeroen er al bijna aankwam, was toch wel een beetje eng. Het kwam nu allemaal wel heel dichtbij. En ze had haar bruidsjurk nog niet eens aan!

We gingen meteen naar boven. Het moment was daar: het aantrekken van de bruidsjurk! Dat is namelijk nog een hele beproeving. In de bruidswinkel deden we de jurk enkel dicht met de rits. Maar nu moesten we toch echt alle 20 knoopjes vastmaken! Maar toen ze de jurk eenmaal aanhad, wisten we één ding zeker: Daan is een prachtige bruid. Papa werd  naar boven geroepen. Hij moest zijn dochter natuurlijk eerst even bewonderen, voor hij haar weggeeft aan Jeroen. Met het gezin bij elkaar stonden we daar, in de slaapkamer, vlak voordat de dag zou gaan beginnen. Een heel mooi moment.

En ja hoor, we werden naar buiten geroepen. Jeroen kon ieder moment aan komen rijden. Alleen Daan bleef natuurlijk binnen, wachtend op het moment dat Jeroen aan zou bellen. Jeroen kwam aanrijden in het Volkswagen busje met een grote grijns op zijn gezicht. Alle zenuwen waren bij ons meteen verdwenen. Hoe kan het ook anders met Jeroen? Die gewoon lekker zichzelf blijft en gewoon vooral heel veel zin heeft in deze dag. Vol enthousiasme liep hij naar de deur. Maar in plaats van aan te bellen, deed hij de deur zelf open en wilde hij naar binnen lopen. Wij liepen allemaal meteen: “STOPPP! Je moet wel eerst aanbellen!”. Met zijn allen hebben we dubbel gelegen van het lachen. Ook dit kan alleen Jeroen overkomen!

We stapten met zijn drieën in het Volkswagenbusje. Met zijn drieën? Ja, ook ik mocht mee! We reden naar het Amsterdamse bos voor de fotoshoot. Ondanks dat er genoeg cameramannen waren om deze dag in beeld te brengen, kon ook ik het niet laten om mijn camera mee te nemen. Hoe bijzonder is het om je zus als bruid vast te leggen?

Na deze fotoshoot reden we door naar Uithoorn, om te gaan borrelen en eten bij ‘Geniet aan de Amstel’. Hier stonden alle daggasten het bruidspaar al op te wachten. Aangezien de temperaturen deze dag de lucht in waren geschoten, konden we met zijn allen gezellig op het terras, aan het water, wat met elkaar drinken en werden er al heel wat lekkere hapjes geserveerd. Vervolgens namen we allemaal plaats aan tafel. Allemaal plankjes met lekkere hapjes, van biefstuk tot gevulde portobello. Maar eten met een witte jurk aan, vond Daan natuurlijk wel een beetje spannend. Daarom had Ria voor handige kappersschorten gezorgd. Ook de rest van de daggasten stonden te springen om zo een schort om te doen. Met al die witte overhemden moest er tenslotte wel iets mis gaan…

De ceremonie was van 18:00 tot 19:00 uur in de Thamerkerk. Alle gasten waren hiervoor uitgenodigd. Een kwartier van tevoren stroomde de kerk vol. Ik denk dat alle genodigden (100+) waren gekomen! En toen begon de band te spelen: ‘Marry you’ van Bruno Mars. Op dit nummer kwamen Jeroen en zijn broertje Raimon binnen, met een grote grijns op hun gezicht. Er werd door iedereen gejoelt en geklapt. Toen hij eenmaal op zijn plek stond, was het moment aangebroken dat papa Daantje naar voren bracht, om haar hand aan Jeroen te geven. Ook nu werd er veel geklapt, gejuicht en zag ik hier en daar een traan. En ik? Ik kon al mijn tranen niet tegenhouden. Niet erg natuurlijk. Behalve dan dat ik als eerste naar voren geroepen zou worden om te speechen..

Na mij volgden nog meer speeches van mensen die ik hiervoor had gevraagd. Stuk voor stuk prachtige woorden, waar ik echt met een lach en een traan naar geluisterd heb.

Na deze prachtige ceremonie vertrokken we allemaal richting de feestlocatie ‘Karin van Dierendonck’, waar we de rest van de avond voort zouden gaan zetten. Deze  avond begonnen we natuurlijk met het aansnijden van de bruidstaart. Maar waar waren de fotografen gebleven? Dit moment moest natuurlijk wel vastgelegd worden! Na een uitgebreide zoektocht besloot ik op mijn hakken naar de auto te rennen, om mijn eigen camera erbij te halen.

Vervolgens opende Daniëlle en Jeroen de dansvloer met een leuke salsadans. Hier hadden ze stiekem privéles voor genomen bij onze dansleraar. De rest van de avond waren de gasten niet meer van de dansvloer af te slaan. Zelfs mijn opa van 80 kon niet op zijn stoel blijven zitten! Dat kon ook niet anders met zo’n fantastische band, die de ene na de andere hit speelden. Tot op het allerlaatste moment gingen de voetjes van de vloer. Een geslaagd feest!

Ik kijk met een grote glimlach terug naar deze dag. Was het niet de mooiste dag van hun leven, was het misschien wel die van mij….